تقریبا خیلی سال پیش بود که هاوارد شولتس در صنعت قهوه بود و دستگاه های دانه بندی قهوه می فروخت.
او در سفری به ایتالیا دعوت شد تا در همایش قهوه و صنایع جانبی شرکت کنه، اما کنفرانس را نیمه کاره رها کرد و رفت به بازدید از کافی شاپ های مختلفی که اون جا بود.
اون شدیدا از تمبو و مزه ی قهوه ها متعجب بود. دو هفته تمام در تجربه جدید قهوه که در ایتالیا با اون مواجه شده بود غرق شد. بعد به آمریکا برگشت و اون چیزی که ما امروزه به نام استارباکس میشناسیم رو به عنوان معروف ترین برند قهوه راه اندازی کرد. نکته مهم اینه که نیازی نیست فرد معروفی باشید. شاید کسی مانند نیلاندر باشید! یک اسکی باز اسنوبورد که دوست داشت در دنیای سرد اسکی و کوهستان ها باشه. یک بار برای تعطیلات در برزیل مشغول غواصی بود که به عمق زیاد رفت جایی که شما باید لباس مخصوص داشته باشید تا سردتون نشه. سازندگان این لباس ها برای پیشگیری از سرما در میان لایه های اون گاز آرگون تزریق می کنند تا غواصان رو در عمق زیاد گرم نگه داره و اون ها رو اذیت نکنه. خلاصه آلدر در برزیل غواصی کرد و خوش گذروند. اون همزمان به تجاربش در سرمای کوه ها هم فکر می کرد. به ذهنش رسید چه اتفاقی می افته اگر ما همون گاز آرگونی که در لباس های غواصی تزریق می کنن رو بگیریم و یک خط تولید لباس اسکی راه بندازیم که اونم بتونه گرمای خوبی برای جاهای زمستانی و برفی داشته باشه. خب همین کار رو هم کرد اسم برند اون ها کلته اون ها جلیقه کت کاپشن و شلوار تولید می کنن و یک لایه واقعا نازک در قسمت خارجی لباس از آرگون قرار می دن که این شما رو حسابی گرم کنه. همه ی این ها از یک نکته نشات می گیره. امتحان یک فرصت متفاوت و خلق یکی دیگه جدید.
بعضی دیگر از مبتکران عاشق گروه دوم از آزمایشات هستند. یعنی باز کردن همه چیز. پیج یکی از اولین موسسان گوگل این طوری بود اون در ابتدای نوجوانی بود که برادرش ابذارهای مختلفی مانند پیچ گوشتی به اون داد. اونم وقتی پدر و مادرش خونه نبودن سراغ وسایل برقی مثل آره و دریل می رفت و با ابزارش اون ها رو تکه تکه می کرد و باز می کرد. فقط می خواست بدونه وسایل مختلف چگونه کار می کنه؟ هیچ وقت هم دوباره سرهم شون نمی کرد. اما جواب هایی که لازم داشت رو می گرفت. بعضی از مبتکران ایده هاشون رو این گونه پیدا می کنن. فقط با جدا کردن چیزای مختلف از هم و با باز کردن اون پیچ ها و چیزهایی که اونجا وجود داره. این یه روش آزمایش و یادگیریه.
روش سومی که اون ها آزمایش امتحان می کنن عمدتا با ساختن نمونه های اولیه و امتحان چیزهای جدیده! موسسان شرکتی به نام رنت دران وی که شرکت اجاره لباسه در اصل ایده خودش رو از اون جا گرفت که یکی از خواهراش می خواست به یک مهمونی بره اما آن قدر پول نداشت که یک لباس فاخر بخرد. پس یک ایده جدید به ذهنش رسید اگر ما لباس های شیک به مردم اجاره بدیم آیا طرح موافقی و مردم اون رو قبول می کنن یا نه؟ خب اگر می خواستند تعداد زیادی از اون لباس ها رو خریداری کنند و اجاره بدن خیلی گرون می شد. پس آزمایشش کردند. اولین تست اون ها این بود که چند تا لباس خریدند و به دانشجویان دادند تا بپوشم بعد از اون ها سوال شد که آیا حاضرند این لباس ها را اجاره کنند؟ حاضرن اون ها رو قرض بگیرند؟ پاسخشان هم کاملا مثبت بود بنابراین اولین سوال جواب گرفت مردم لباس های فاخر رو اجاره می کنن خب سوال دومی که اون ها باید پاسخ می دادن که آیا لباس های گرون قیمت سالم و در شرایط اولیه برمی گرده؟ آیا لباس ها به سرقت نمی رن؟ نتیجه بررسی اینکه لباس ها صحیح و سالم برگشت.
دومین آزمایش این بود که لباس ها رو بردن به یک دانشکده ی دیگه دانشجویان متفاوتی اونجا بودن. در این جا افراد می تونستن لباس ها رو ببینن، اما نمی تونستن پرو کنن. سوال این بود که آیا بدون پرو حاضرند لباسی رو اجاره کنند؟ افراد کمتری این رو پذیرفتن.
آخرین آزمایش برای اینکه بدونن آیا این کسب و کار جواب می ده یا نه این بود که خود لباس رو نیاوردن! اما عکس هایی از اون ها رو نشون دادن و پرسیدن که حاضرید از روی عکس لباس رو اجاره کنید و اون رو قرض بگیرید؟ پاسخ های مثبت پنج درصد بود! که در کسب و کارهای آنلاین واقعا این فکر می کنم درصد خوبیه! این سه آزمایش منجر به راه اندازی شرکت رنت دران وی شد که حالا سرمایه ای بالغ بر چهل میلیون دلار داره و به شدت موفقه. اما این روحیه آزمایش و امتحان بود که اون ها رو به ایده های عالی سوق داد و باعث شد که اونا به موفقیتی که می خوان برسن.