ژاپن صد و بیست و شش میلیون جمعیت دارد که بیش تر آن در شهرهای بزرگ توکیو، زاکا، ناگویا و کوبه زندگی می کنند.
به دلیل تراکم بالای جمعیت مردم مجبورند یاد بگیرند که چطور با هم کنار بیایند! در عین حال ژاپن از مردم بومی با تعداد کمی خارجی تشکیل شده، که شباهت های زیادی با هم دارند. آن ها به عنوان یک ملت، یک تمدن و یک نژاد توصیف شده اند و یکی از معدود کشورهای جهان حاضرند که چنین همگن هستند. ادب خصلت معمول ژاپنی هاست که دیگران تحسین می کنند. در این جا پنج علت آن را عنوان خواهیم کرد.
شماره یک فلسفه و مذهب ژاپنی ها: برای ژاپنی ها کشور و خانواده از فرد مهم تره! این عقیده از آموزه های کنفوسیوس نشات می گیره. حکیم چینی که قواعد سختگیرانه ی اخلاقی وضع کرد و همچنین عقاید مذهبی شینت رو.
به ژاپنی ها از کودکی آموزش می دهند که باید اعزای مسئولیت پذیری برای خانواده و کشور خود باشند و نیازهای دیگران را بر خود مقدم بشمارند. پس مردمی بسیار قانون پذیر خواهند بود.
شماره ی دو فرهنگ ها و قوانین گروهی: قوانین ژاپنی به پیچیدگی معروف هستند و تفاوت های ظریفی بین آنچه صحیح و اشتباه در نظر گرفته می شود وجود دارد. برخلاف جوامع غربی که فرد را مهم تر از گروه می داند اگر از حیطه ی قواعد خارج شوید، شخصیت و ارزش های بنیادی شما در معرض خطر هستند. جالب است که بدانید به همین دلیل زبان ژاپنی بسیار سخت است. جنبه خوب این انتظارات سبب تداوم هماهنگی اجتماعی شده و زندگی در کنار یکدیگر را آسان می کند. این به منزله روغنی است که باعث می شود بخش های یک ماشین پا به پای اجزای دیگر کار کنند. به جای اینکه با سایش روی همدیگر باعث ایجاد اختلال و اصطحکاک شوند. در واقع این فرهنگ ژاپنی است که به پیش می رود.
شماره سه آموزش و پرورش: والدین ژاپنی اهمیت زیادی برای آموزش رفتار اجتماعی به فرزندانشان می دهند و بسیار بر ارزش یادگیری قوانین اجتماعی تاکید می کنند. در عید حال والدین به نزدیکی با فرزندانشان بها می دهند و برای فعالیت های متفاوت با هم وقت می گذارند. این نزدیکی کمک می کند که کودکان بخواهند والدین را خوشحال کنند و به طور طبیعی آن ها قواعد و قوانینی که والدین برای آن ها وضع می کنند را می پذیرند. همچنین در مدرسه کودکان روش های صحیح رفتار در کنار یکدیگر را می آموزند. برای مثال یاد می گیرند هر روز کلاس و زمین های مدرسه را نظافت کنند. آن ها از یادگیری کنار همدیگر لذت می برند. همچنین مدارس بسیاری از دانش آموزان می خواهند لباس های فرم بپوشند تا یکی بودنشان را به آن ها تاکید کنند.
شماره چهار برخوردهای نزدیک: زندگی ژاپنی ها نحوه تعامل با دیگران رو تعیین می کنه. همه نسبت به یکدیگر بسیار مودب هستند. بدون اینکه مهم باشد شما دوستید یا غریبه! بخشی از این به دلیل وجود فضای شخصی بسیار کوچک در شهرهای پر ازدحام است. اگر شما در مترو بلند با موبایل صحبت کنید سایر مسافرین را آزرده می کنید و اگر بوی بدی بدهید یا شلخته باشید، تاثیر مشابهی خواهید دید و این نگران کننده است. بنابراین ژاپنی ها یاد می گیرند که حقوق یکدیگر را به خوبی مراعات کنند.
شماره ی پنج سلسله مراتب: روشی که یک ژاپنی از زبان روزانه استفاده می کند، به وضوح نشان می دهد که کیست و با چه کسی صحبت می کند. حتی یک احوالپرسی ساده مثل صبح بخیر هم می تواند بسته به اینکه به چه کسی گفته می شود، رسمی یا غیر رسمی باشد! برای مثال اعضای مسن خانواده مانند مادربزرگ پدربزرگ باید به شیوه رسمی خطاب شوند تا اهمیت آن ها معلوم شود. این در مورد رئیس شرکت یا همکاران رده بالا نیز صدق می کند و اگر رعایت نشود باید انتظار عزل فوری را داشته باشید! حتی خم شدن برای تشکر، قواعد متفاوتی برای سطوح مختلف دارد. بر این اساس که چه کسی به چه کسی تعظیم می کند!